هجاء یا بخش در زبان ترکی

turkçede heca 

به طور کلی کوچکترین جزء نوشته را حرف و کوچکترین جزء بیان را هم صدا می گویند. از اینرو هر حرف به خودی خود، دارای یک صداست ولی هر صدا، به تنهایی حرف نیست.

برای اینکه بتوانیم حروف را به صورت کلمه بیان کنیم، باید انها را با اصوات در آمیزیم. پس اصواتیکه به کمک آنها می توانیم حروف را به صورت کلمه در آوریم، هجاء یا بخش نامیده می شوند.

بخش در زبان ترکی به وسیله حروف صداداز در کلمه به وجود می آید. از اینرو کلیه واژه ها و کلمات زبان ترکی، همواره از کلمات یک بخشی شروع شده و به کلمات چند بخشی هم ادامه می یابند.

حروف الفبای زبان ترکی استانبولی

Turkçede alfabesi

الفبای زبان ترکی استانبولی که بعد از این تنها Türkçe اتلاق خواهد شد از 29 حرف از حروف لاتین تشکیل شده استکه با تغییرات جزیی، بصورت حروف الفبای زبان ترکی درآمده اند.

برای کسانیکه می خواهند این زبان را به طور کامل یاد بگیرند آموختن شکل حروف و همچنین تلفظ صحیح آنها نهایتا لازم و ضروریست. زیرا یاد گرفتن تلفظ حروف زبانهای مختلف با صدای حروف زبان مادری، زبان آموز را از آموزش اصولی یک زبان بیگانه بازمی دارد. پس جادارد برای یادگیری هر زبان ابتدا بآموزش فونتیک حروف الفبای آن زبان اقدام شود تا بدینوسیله از ظهور هرگونه مشکل و بی علاقگی که در اثر عدم تمایل به آموزش فونتیک حروف یک زبان حاصل می شود کلا جلوگیری به عمل آید.

خصوصیات زبان و حروف الفبای ترکی

Türkçe Harflerinin Özellikleri

نظر به اینکه هر زبان برای خود حروف و اصواتی دارد که به وسیله آنها کلمات و اصطلاحات متداول آن زبان ترکیب و تشکیل می شوند از اینرو واژه ها 

و اصطلاحاتیکه از زبانهای دیگر وارد این چنین زبانی شده اند امکان دارد چه بسا قواعد دستوری و املائی آن زبان، متناسب نیاید. ولی به علت تشابهاتیکه میان حروف و اصوات یک چنین زبانی، با تلفظ بعضی از کلمات بیگانه وجود دارد، رسوخ آنها را به فرهنگ و زبانهای مختلف ممکن و میسر می سازد. پس لازم است بطور تأکید اعلام شود که دستور زبان ترکی، روی هم رفته برای کلمات و واژه هائیست که ریشه و مأخذ ترکی اصیل (Öz Türkçe) را دارند. زیرا بسیاری از کلمات و اصطلاحات خارجی که وارد زبان ترکی شده اند، تابع قواعد دستور زبان ترکی نمی باشند. به عبارت ساده تر بحث دستور زبان ترکی، درباره کلماتی است که اصالت ترکی بودن داشته باشند و از زبانهای دیگر وارد این زبان نشده باشند.

درباره کشور ترکیه

تُرکیه (به ترکی استانبولی: Türkiye) با نام رسمی جمهوری ترکیه (به ترکی استانبولی: Türkiye Cumhuriyeti)، کشوری اوراسیایی است که بخش بزرگ کشور یعنی آناتولی یا آسیای کوچک در جنوب باختر آسیا و خاورمیانه واقع است و بخش کوچکی نیز به نام تراکیه در منطقهٔ بالکان (منطقه‌ای در جنوب خاور اروپا) قرار دارد.

 

ترکیه در خاور با کشورهای ایران، جمهوری آذربایجان (نخجوان)، ارمنستان، و گرجستان؛ در جنوب خاوری با عراق و سوریه؛ و در شمال باختری (بخش اروپایی) با بلغارستان و یونان همسایه‌است. همچنین ترکیه از شمال با دریای سیاه، از باختر با دو دریای کوچک مرمره و اژه، و از جنوب باختر با دریای مدیترانه مرز آبی دارد. دو تنگهٔ راهبردی بسفر و داردانل نیز در اختیار ترکیه است.

 

پهناوری ترکیه ۷۸۳٬۵۶۲ کیلومتر مربع (۳۷ام) است. ترکیه کشوری کوهستانی و نسبتاً پرباران است. شکل این کشور مانند یک مستطیل است که از سوی خاور و باختر امتداد یافته‌است. ترکیه با قرار گرفتن در یکی از حسّاس‌ترین مناطق جهان، دارای موقعیّت جغرافیایی راهبردی و بسیار خوبی است و گذرگاه جنوب باختر آسیا و اروپا به شمار می‌آید و کشورهای بسیاری، به ویژه ایران از خاک ترکیه برای ترانزیت کالا و انرژی استفاده می‌کنند. . ترکیه از آب و هوای خوب و جلگه ای برخوردار است و مکان های جالب و دیدنی دارد به دلیل همین سالانه تعداد زیادی توریست به آنجا مسافرت میکنند.

 

ترکیه حدود ۷۶ میلیون تن (برآورد ۲۰۱۳) جمعیت دارد، که حدوداً ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد هم علوی هستند. حکومت ترکیه لائیک است ولی بسیاری از مردم به دین اسلام پایبند هستند و عید فطر و عید قربان در این کشور تعطیل رسمی است. همچنین در ترکیه حدود ۷۰٪-۷۵٪ درصد مردم ترک، ۱۸٪ درصد کرد و ۷٪-۱۲٪ را سایر باشندگان قومی ترکیه تشکیل می‌دهند.[۱]

 

زبان رسمی ترکیه، ترکی (استانبولی) است که در گذشته با خط عربی (عثمانی) نوشته می‌شد و از زمان تشکیل جمهوری ترکیه توسط آتاترک در سال ۱۳۰۲ هجری خورشیدی (۱۹۲۳) با خط لاتین نوشته می‌شود. ترکیه در میانه دو فرهنگ شرقی و غربی قرار دارد هرچند فرهنگ این کشور به شرق بسیار نزدیکتر است تا به غرب.

 

ترکیه با نام امپراتوری عثمانی در چند سدهٔ گذشته، بخش‌های بزرگی از خاورمیانه و جنوب خاوری اروپا را در دست داشت. تا اینکه پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، جمهوری ترکیه به رهبری مصطفی کمال پاشا آتاترک در سال ۱۳۰۲ (۱۹۲۳) تأسیس شد.